Globalisering van de yuan: Is de wereldmunt terug?
Door Jimmy Maximus
Sinds 2013 is China bezig met het opzetten van handelsplatformen voor het verhandelen van grondstoffen in de vrijhandelszone Shangai. In 2012 was olie als eerste aan de beurt op de Shangai future Exchange. In 2014 volgt het goud met het nieuw opgezette Shangai Gold Exchange. En de Chinese munt wordt nog belangrijker binnen het internationale SWIFT belastingssysteem.
We verwijzen inderdaad naar de Chinese munt die terug is als wereldmunt. Als huidige generatie van de mensheid zeggen we nogal graag dat globalisering iets van onze tijd is. Maar globalisering is ouder dan de straat. Er kan gesproken worden van globalisering sinds 3500 V.C. Zo zijn er bewijzen zijn dat Egypte, Mesopotamië en Harapa reeds kennis uitwisselde over efficiëntie binnen de primaire sector. Azië in het globaal, en dus ook China, hadden met hun rijstcultuur een veel efficiëntere primaire sector, waardoor goedkopere arbeidskrachten op een grote markt beschikbaar waren. Hierdoor, samen met de ontdekking van het kompas en navigatietechnieken, kon China zich sterk ontwikkelen en werden vanaf de 14de eeuw grote Chinese handelsschepen gebouwd die routes opzetten van Japan tot Kaapstad. En via de Arabieren worden landroutes opgezet met het Westen. Maar de industrialisatie in het Westen en de kolonisatie duwen Azië terug naar het statuut als leverancier van grond- en basisstoffen.
De laatste decennia zien we de gele reus terug opstaan. Gestuwd door nog steeds een ruime, efficiënte en desgevallend goedkope arbeidsmarkt, zijn producten ‘Made in China’ niet meer weg te denken. Ondertussen is China reeds de tweede grootste economie ter wereld. Na de hervorming van zijn markt , het openen van zijn poorten voor de buitenwereld via Speciale Economische Zones (SEZ) en politieke hervorming, wil China nog meer zijn dan enkel een industriële reus.
Door de steeds groeiende transacties in de import en export wordt de yuan steeds populairder op het internationale SWIFT betalingssysteem, waar het in 2012 van de 20ste naar de 14de plaats steeg. Een belangrijk onderdeel binnen deze import en export zijn grondstoffen, teneinde de fabriekshal van de wereld draaiende te houden. Grote hoeveelheid van deze grondstoffen haalt China uit investeringen in Afrika, waar ze kleine en grote mijnen exploiteren.
De laatste decennia zien we de gele reus terug opstaan. Gestuwd door nog steeds een ruime, efficiënte en desgevallend goedkope arbeidsmarkt, zijn producten ‘Made in China’ niet meer weg te denken. Ondertussen is China reeds de tweede grootste economie ter wereld. Na de hervorming van zijn markt , het openen van zijn poorten voor de buitenwereld via Speciale Economische Zones (SEZ) en politieke hervorming, wil China nog meer zijn dan enkel een industriële reus.
Door de steeds groeiende transacties in de import en export wordt de yuan steeds populairder op het internationale SWIFT betalingssysteem, waar het in 2012 van de 20ste naar de 14de plaats steeg. Een belangrijk onderdeel binnen deze import en export zijn grondstoffen, teneinde de fabriekshal van de wereld draaiende te houden. Grote hoeveelheid van deze grondstoffen haalt China uit investeringen in Afrika, waar ze kleine en grote mijnen exploiteren.
Ongeveer 5 jaar geleden is China begonnen met een reeks maatregelen om de Yuan te internationaliseren. Zo mag de yuan nu in waarde stijgen ten opzichte van de Amerikaanse dollar en werd aan buitenlandse banken meer vrijheid gegeven om financiële producten en diensten aan te bieden die uitgedrukt zijn in yuan.
Voor zijn grondstoffen blijft China echter afhankelijk van de buitenlandse munten (Amerikaanse dollar en Great Brittain pond) waarin de marktprijs wordt vastgesteld en zodoende ook de hieraan gekoppelde wisselkoersen. Om zich tegen koersschommelingen op de grondstoffenmarkt in te dekken wordt gehandeld in futures. Sinds 2013 is China op de Shangai Future Exchange bezig met het uitbreiden van zijn futuresmarkt. Als grootste importeur van ruwe olie, maar ook als grote producent en consument van olie, hoopt China met het creëren van een nieuwe futuremarkt voor olie een nieuw referentiepunt te kunnen zetten voor de olieprijs op de Aziatische markt. In 2014 hoopt China hetzelfde te kunnen doen voor een tweede belangrijke grondstof, namelijk goud. En via de Bohai Commodity Exchange staan plannen in de steiger om contracten in yuan mogelijk te maken voor andere grondstoffen zoals ijzerets.
Deze nieuwe futuremarkt heeft een verscheidenheid aan voordelen. Natuurlijk eerst de publiek aangehaalde argumenten zoals een betere aansluiting te vinden met de internationale marktprijzen en de handel beschikbaar maken voor handelaars over de hele wereld die op andere uren actief zijn.
Maar de uitbreiding van de handel van grondstof-futures in yuan kan ook een breder fundament geven aan de Chinese munt als handelsmunt. En vervolgens zou de yuan ook de rol van de dollar kunnen overnemen als wereldreservemunt. Een status welke ontzettend veel voordelen met zich meebrengt, zoals we bijvoorbeeld zien bij het snel tempo waarmee de Amerikaanse schulden worden opgebouwd. China werkt dan ook aan een sterke dekking van zijn munt door zoveel mogelijk goudreserve aan te leggen, samen met een grote stock aan grondstoffen als olie, ijzer, koper en rare earth metals.
Voor zijn grondstoffen blijft China echter afhankelijk van de buitenlandse munten (Amerikaanse dollar en Great Brittain pond) waarin de marktprijs wordt vastgesteld en zodoende ook de hieraan gekoppelde wisselkoersen. Om zich tegen koersschommelingen op de grondstoffenmarkt in te dekken wordt gehandeld in futures. Sinds 2013 is China op de Shangai Future Exchange bezig met het uitbreiden van zijn futuresmarkt. Als grootste importeur van ruwe olie, maar ook als grote producent en consument van olie, hoopt China met het creëren van een nieuwe futuremarkt voor olie een nieuw referentiepunt te kunnen zetten voor de olieprijs op de Aziatische markt. In 2014 hoopt China hetzelfde te kunnen doen voor een tweede belangrijke grondstof, namelijk goud. En via de Bohai Commodity Exchange staan plannen in de steiger om contracten in yuan mogelijk te maken voor andere grondstoffen zoals ijzerets.
Deze nieuwe futuremarkt heeft een verscheidenheid aan voordelen. Natuurlijk eerst de publiek aangehaalde argumenten zoals een betere aansluiting te vinden met de internationale marktprijzen en de handel beschikbaar maken voor handelaars over de hele wereld die op andere uren actief zijn.
Maar de uitbreiding van de handel van grondstof-futures in yuan kan ook een breder fundament geven aan de Chinese munt als handelsmunt. En vervolgens zou de yuan ook de rol van de dollar kunnen overnemen als wereldreservemunt. Een status welke ontzettend veel voordelen met zich meebrengt, zoals we bijvoorbeeld zien bij het snel tempo waarmee de Amerikaanse schulden worden opgebouwd. China werkt dan ook aan een sterke dekking van zijn munt door zoveel mogelijk goudreserve aan te leggen, samen met een grote stock aan grondstoffen als olie, ijzer, koper en rare earth metals.
Dit alles zou wel heel wat gevolgen hebben voor de wereldmarkt. Zo verliest de dollar, door verhandeling van olie-futures in een andere munt, zijn monopolie als petrocurrency. Dit monopoly is door de OPEC in ’71 – ’72 vastgesteld en heeft tot gevolg dat iedereen die olie wil verhandelen over dollars dient te beschikken. De vraag naar, en zodoende het drukken aan de lopende band van dollars komt hierdoor tot stilstand. Amerikanen zullen dan zelf bij hun import en export moeten rekening houden met wisselkoersen.
Doordat de dollar zijn status als handels- en reservemunt zou kunnen kwijtspelen aan de yuan zullen veel landen ook hun reserves aanpassen. Hierdoor zullen dollars naar de markt vloeien en de vraag naar yuan’s stijgen. Hoewel deze overgang niet bruusk zal gebeuren, zal dit toch effect hebben op de wisselkoers, de marktrente en zodoende ook op de uitstaande terugbetaling en herfinanciering van de Amerikaanse staatsschuld.
Bovendien weten we ook dat Amerika zijn supermacht voor een groot deel dankt aan zijn munt en de mogelijkheid om oneindig schulden op te bouwen en een negatieve handelsbalans te behouden. Maar buiten West-Europa en enkele dictatoriale regimes in het Midden-Oosten heeft Amerika slechts weinig vrienden gemaakt in de wereld.
Doordat de dollar zijn status als handels- en reservemunt zou kunnen kwijtspelen aan de yuan zullen veel landen ook hun reserves aanpassen. Hierdoor zullen dollars naar de markt vloeien en de vraag naar yuan’s stijgen. Hoewel deze overgang niet bruusk zal gebeuren, zal dit toch effect hebben op de wisselkoers, de marktrente en zodoende ook op de uitstaande terugbetaling en herfinanciering van de Amerikaanse staatsschuld.
Bovendien weten we ook dat Amerika zijn supermacht voor een groot deel dankt aan zijn munt en de mogelijkheid om oneindig schulden op te bouwen en een negatieve handelsbalans te behouden. Maar buiten West-Europa en enkele dictatoriale regimes in het Midden-Oosten heeft Amerika slechts weinig vrienden gemaakt in de wereld.
Zoals in het begin vermeld, was China het handelscentrum van de wereld van de 14de tot de 17de eeuw. Ondertussen speelt China opnieuw een grote rol in de wereldeconomie. Hoewel China nog geen wereldmacht is, welke superioriteit vereist op verschillende domeinen, is China reeds een belangrijke speler waarmee rekening moet gehouden worden. Geleidelijk aan zal China ook op de andere domeinen zijn stem laten horen en zullen anderen rekening moeten houden met hen. Met de industriële revolutie in de 18de eeuw is de wereldmacht overgenomen door Europa en Amerika uit de handen van China. Zal dezelfde verschuiving nu in de andere richting gebeuren, dan neemt China haar positie als leidende reus terug. Dit kan alleen de toekomst uitwijzen.